پریکاردیت

پریکاردیت به التهاب پریکارد قلب می گویند، پریکارد یکی از انواع 3 پرده قلب می باشد که بسیار نازک و 2 لبه (2لایه) می باشد، زمانی که این دو پرده دستخوش التهاب و تغییر ساختار گردند (مثلا متورم شوند یا افزایش ضخامت به دلیل التهاب دهند) با هر حرکت قلب امکان سایش و درد وجود دارد و این عامل همان علائم اختصاصی پریکاردیت یعنی سوزش و درد در ناحیه قفسه سین می باشد، در بسیاری از موارد با نگاه اول علائم پریکاردیت و می توان با سکته قلب اشتباه کرد که درمان های آن ها نیز بسیار متفاوت می باشد، از مرکز درمان در منزل درمان نو در این مطلب با شما خواهیم بود تا در رابطه با پریکاردیت از علت ایجاد تا علائم مهم و تغییرات آن در نوار قلب همچنین عوارض و روش های درمان با شما صحبت نماییم، با ما تا انتهای مطالب همراه بمانید و اگر در انتهای مطالب سوالی ذهن شما را درگیر کرده است آن را با پزشکان مرکز درمان نو در قسمت کامنت ها درمیان بگذارید تا سریعا پاسخگوی شما باشیم.

پریکاردیت چیست؟

پریکاردیت (به انگلیسی: pericarditis) به یک بیماری قلبی می گویند که در آن لایه خارجی قلب (پریکارد) دستخوش التهاب و متعاقبا تغییر ساختار می گردد، کاری که پرده یا لایه پریکارد در قلب انجام می دهد به عنوان محافظت کننده و تسهیل کننده حرکت قلب شناخته میشود، همین پرده پریکارد نیز به 2 لایه داخلی و خارجی تقسیم می شود که شامل پرده داخلی با نام ویسرال (مستقیماً به عضله قلب چسبیده) و لایه خارجی با نام پریتال تقسیم می شود، به طورکلی بین دو پرده پریکارد مایعی وجود دارد که سبب کاهش اصطکاک و آسان سازی حرکت قلب و 2 لایه نام برده می شود، پریکاردیت می تواند به 2 حالت یعنی پریکاردیت خفیف و پریکاردیت حاد تقسیم شود که به مراتب پریکاردیت حاد از خفیف عوارض و خطرات بیشتری دارد.

بیشتر بخوانیم: مراقبت های بعد از آنژیوگرافی در منزل

علت پریکاردیت چیست؟

بروز پدیده پریکاردیت قلب به دلایل مختلف نظیر پاتوژن های بیماری زا، آسیب های وارد شده به لایه پریکارد ناشی از ضربه و تروما، عفونت های اندام های نزدیک به قلب مانند عفونت ریه، بیماری های خودایمنی و سرطان ایجاد می شود، زمانی که این لایه قلب ملتهب گردد به مراتب افزایش تجمع مایعات رخ می دهد که می تواند هم سبب سایش بیشتر پرده ها روی هم گردد و هم فشار مازاد بر قلب وارد کند، البته از آن جایی که ما با یک التهاب نیز مواجه هستیم احتمال انتقال عفونت به بافت قلب نیز وجود خواهد داشت، از مهم ترین علل پریکاردیت می توان به موارد زیر اشاره نمود:

1. پریکاردیت ویروسی: توسط انواع ویروس با نام های ویروس کوکساکی، اکو ویروس و آدنو ویروس بروز می کند.
2. پریکاردیت باکتریایی: توسط باکتری های استافیلوکوک و استرپتوکوک (پانکاردیت روماتیسمی)، هموفیلوس و مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می شود.
3. پریکاردیت خودایمنی: در بیماری های لوپوس اریتماتوز سیستمیک، آرتریت روماتوئید یا اسکلرودرمی بیشتر رخ می دهد.
4. پریکاردیت پس از آسیب یا جراحی قلب (تروما): پس از آسیب به قفسه سینه، سکته قلبی (سندرم درسلر) یا جراحی های قلب مانند بای پس عروق کرونر ایجاد می شود.
5. پریکاردیت ناشی از سرطان و پرتودرمانی: مانند سرطان ریه، پستان یا لنفوم.
   
6. پریکاردیت ایدیوپاتیک: به دلایل ناشناخته بروز می کند.

پیشنهاد ویژه درمانی: خدمات اکو قلب در منزل به صورت اکو تخصصی و اکوفلو پیشرفته با فوق تخصص اکوکاردیوگرافی؛ وارد شوید.

چند نوع پریکاردیت قلب تاکنون شناخته شده است؟

به طورکلی پریکاردیت با 3 نوع شناخته میشود که واقعا شناخت هریک می تواند در تعیین روند درمان و خطرات ناشی از آن تاثیرگذار باشد، برای آگاهی و اشراف کافی به انواع پریکاردیت در این قسمت در رابطه با هریک بیشتر توضیح داده ایم:

پریکاردیت حاد (Acute Pericarditis)

پریکاردیت حاد به پریکاردیتی گفته میشود علائم آن خیلی زود بروز می کند و شدت علائم آن نیز بسیار سنگین و قوی است، این حالت میتواند به اختلال در عملکرد قلب و تنگی و نفس منجر گردد، از مهم رین علائم پریکاردیت اکیوت یا حاد می توان به موارد زیر اشاره نمود:

1. درد قفسه سینه
2. تب
3. علائم عمومی شبیه به سرماخوردگی

تجربه داریم که بسیاری از بیماران با علائم پریکاردیت حاد حتی در حین تنفس نیز علائم سنگینی نفس و تیرکشیدن (درد خنجری) را تجربه می کنند که به اتفاق از علائم اختصاصی پریکاردیت نیز می باشد.

پریکاردیت تحت حاد (Subacute Pericarditis)

اگر علائم پریکاردیت سریع بروز کند و با درمان های اصولی و لازم تا حداقل 4 الی 6 هفته سرکوب نشود با پریکاردیت تحت حاد مواجه هستیم، در واقع پدیده پریکاردیت تحت حاد یک دوره مابین پریکاردیت حاد و پریکاردیت مزمن می باشد که نیاز به مداخله پزشکی فوری هم خواهد داشت.

پریکاردیت مزمن (Chronic Pericarditis)

در برخی موارد علائم پریکاردیت از 90 روز بیشتر متجاوز می کند که به آن پریکاردیت حاد یا کرونیک می گویند، به مراتب عوارض و آسیب های وارد شده به قلب و اندام های در ارتباط با آن در پریکاردیت مزمن از سایر موارد بیشتر است که به صورت زمان دار نیز این عوارض بروز می کند، معمولا در بررسی هایی که از بیماران با پریکاردیت مزمن صورت می گیرد ما شاهد پریکاردیت افیوژن مزمن یا پریکاردیت انقباضی (با سفت شدن پریکارد) هستیم که خیلی بیشتر از آن چیزی که تصور می کنیم می تواند بر عملکرد و قدرت قلب تاثیر بگذارد.

بیشتر بخوانیم: مراقبت های پس از عمل جراحی قلب باز در منزل کدامند؟

علائم پریکاردیت به چه صورتی است؟

شاید بتوان شناخت پریکاردیت را یکی از مهم ترین گام ها برای درمان و ریشه کن کردن عوارض این بیماری دانست، می دانید چرا؟ بیماری پریکاردیت علائم مشابه با سکته قلبی دارد و این شباهت می تواند در بروز اشتباهات تشخیصی بالینی تاثیرگذار باشد، یادم است که (بنده دکتر بهروز زارعی هستم نویسنده این مقاله!) کشیک اورژانس قلب تهران بودم و یک بیمار با علائم درد قفسه سینه به ما مراجعه کرد، از آن جایی که علائم کاملا به نفع سکته قلبی بود و تشخیص هم بر پایه سکته قلبی رد شده بود این بیمار آنژیوگرافی شد و تمامی عروق سالم بودند اما پس از آن با دستور اتند ارشد قلب مجدد برای بیمار اکوفلو تخصصی تجویز شد و با بررسی دقیق تر به این نتیجه رسیدیم که بیمار دچار پریکاردیت است! به هرحال پریکاردیت دارای علائم تخصصی است که باید آن ها را بشناسیم تا بتوانیم درمان لازم را اجرا کنیم، علائم و نشانه های پریکاردیت به شرح زیر می باشد:

1. درد قفسه سینه به صورت تیز، خنجری یا احساس چاقو خوردن
2. درد منتشره به شانه چپ، گردن یا پشت کمر
3. تشدید درد با تنفس عمیق
4. احساس سرفه
5. احساس اختلال در بلع
6. کاهش درد در هنگام خم شدن و کاهش فشار بر قلب
7. بروز تنگی نفس و سرفه خشک (دیسپنه)
8. سکه سکه به دلیل تحریک پرده دیافراگم یا پلورا (پرده ریه)
9. تب، ضعف و خستگی
10. تپش قلب و گیجی
11. کاهش برون ده قلبی در موارد افیوژن
12. تامپوناد قلبی
13. سرگیجه و احتمال غش
14. تورم پاها و شکم
15. تورم شکم (آسیت)
16. هپاتومگالی (بزرگ شدن کبد)

آیا پریکاردیت با سکته قلبی فرق دارد؟

بله، بیماری پریکاردیت با سکته قلبی یا میوکاردیال اینفراکشن (MI) متفاوت است و تفاوت آن ها در این است که در پریکاردیت عروق قلبی سالم است اما پرده خارجی قلب دچار التهاب شده است و ایجاد درد می کند؛ درصورتی که در سکته قلبی درد ناشی از گرفتگی عروق می باشد و التهاب در پرده پریکارد رخ نداده است، شناخت این تفاوت می تواند در کمک به درمان و تسریع روند درمانی کمک کننده باشد، یکی از بهترین روش های تشخیص پریکاردیت با سکته قلبی استفاده از نوار قلب 12 کانال می باشد.

بیشتر بخوانیم: مراقبت های پس از اسکن هسته ای قلب چیست؟

تفاوت پریکاردیت در نوار قلب ecg با سکته قلبی

یک مقوله مهمی که وجود دارد این است که بسیاری از افراد با توانایی قرائت نوار قلب بیان می کنند هم در سکته قلبی قطعه st نوار قلب از سطح ایزوالکتریک بالاتر می رود هم در پریکاردیت! حالا از کجا متوجه شویم که واقعا بیمار مذکور دچار پریکاردیت شده است یا سکته قلبی؟ تنها راه های افتراق پریکاردیت و نوار قلب موارد زیر است به باید به آن ها توجه کنید:

اسپودیک ساین Spodick sign یا کلاه اسقفی به حالتی در نوار قلب می گویند که قطعه pr اینتروال از خط ایزوالکتریک افت می کند و در عوض موج st صعود می کند و شکل pr نیز بسیار قوس دار همانند لبه کلاه های اسقف های مسیحی می گردد، این حالت در واقع از مهم ترین افتراق های بین پریکاردیت و سکته قلبی می باشد که باید به آن توجه ویژه نمود.

بیشتر بخوانیم: نوار قلب و تفسیر ساده و پیشرفته آن

تشخیص پریکاردیت به چند طریق ممکن است؟

روش های تشخیصی متنوعی برای تعیین پریکاردیت و تشخیص دقیق آن وجود دارد و دانستن این روش ها می تواند ما را در تسریع درمان کمک کند، مهم ترین روش تشخیص پریکاردیت از سکته قلبی تعیین معیارهای تغییر یافته در نوارقلب می باشد، اما از سایر روش های تشخیص پریکاردیت نیز می توان به موارد زیر اشاره نمود:

فیزیکال اگزم (سمع صدای قلب)

شاید یکی از روش های مرسوم قدیمی اما گران بها برای تشخیص پریکاردیت قلب توجه به صدای قلب باشد، در پریکاردیت به دلیل التهاب پرده ها و کمبود مایع در فضای بین دو لایه پریکارد صدای مالش یا سایش 2 چرم بر روی یکدیگر با نام علمی فراکشن راب به گوش می رسد، در کنار این صدا وجود علائم درد و تب نیز می تواند در تعیین نهایی تشخیص کمک کننده باشد.

تشخیص علائم پریکاردیت در نوار قلب

در نوار قلب پریکاردیت ما شاهد اسپودیک ساین به صورت قوس شدید قطعه pr رو به بالا اما دپریشن کلی این قطعه همچنین قطعه st دپریشن مشاهده می شود، در نوار قلب پریکاردیت بالارفتن قطعه ST در تمام لید ها به جز AVR و V1 مشاهده می شود، این حالت ها می تواند در تشخیص دقیق پریکاردیت تاثیر بسیار زیادی داشته باشد.

اکوکاردیوگرافی (اکو قلب)

اکوی قلب یک روش تصویربرداری اولتراسوند است که تصاویر متحرک از قلب و ساختارهای اطراف آن را ارائه می ‌دهد، در اکوکاردیوگرافی پزشک از وجود تا مقادیر افیوژن پریکارد (تجمع مایع)، ضخامت پریکارد و هرگونه اختلال در عملکرد قلب ناشی از فشار مایع به قلب پرده برمی دارد و آگاهی لازم را کسب می کند، بسیاری از پزشکان به دلیل دستیابی مستقیم به سیستم و ساختار قلب و عروق به واسطه دستگاه اکوکاردیوگرافی این تست تشخیصی را ملاک دقیق در تشخیص بیماری پریکاردیت می دانند.

رادیوگرافی قفسه سینه یا CXRAY

رادیولوژی قفسه سینه یا چست ایکس ری یک تصویربرداری تشخیصی و پزشکی است که به واسطه تاباندن اشعه ایکس به بافت ریه و قلب داده های تصویری سودمندی را در اختیار ما می گذارد، معمولا فردی که قلب او دچار پریکاردیت شده باشد به دلیل التهاب و تورم قلب تصاویر حاصله کاردیومگال یا با بزرگی قلب همراه هستند که به ظاهر قلب همانند یک بطری پر آب به نظر می گردد، در این حالت افتراق میان پنومونی و آسم و ساختار قلب نیز قابل مشاهده خواهد بود.

استفاده از آزمایش خون

یکی از روش های دیگر در تشخیص پریکاردیت استفاده از ازمایش خون می باشد، با استفاده از آزمایش خون می توان به آسانی در رابطه با عفونت خون، تغییرات آنزیم های قلبی و عفونت کلی بدن بحث و بررسی نمود، از مهم ترین انواع آزمایش برای تشخیص پریکاردیت خون می توان به موارد زیر اشاره نمود:

1. آزمایش ESR
2. آزمایش CRP
3. آزمایش تروپونین
4. آزمایش CBC

ام آر آی قلبی MRI

ام ار آی قلب در واقع ماهیت تشخیصی مشابه با رادیوگرافی قلب دارد اما با این تفاوت که در MRI قلب ما بیش از 1000 کات تصویبرداری رزونانس داریم که رنگی هستند و دقیق تر می توانند ساختار و عملکرد قلب را بررسی کنند، در صورتی که در عکس ایکس ری ما شاهد فقط 1 کات عکس هستیم که به صورت کلی ساختار قلب و حفره قفسه سینه را آشکار می کند، در CT اسکن نیز به همین صورت می توان استنباط لازم را اتخاذ نمود.

آنژیوگرافی عروق قلبی

آنژیوگرافی عروق قلب معمولا راه کار دقیق و تشخیصی اصلی نمی باشد بلکه به عنوان روشی جهت متمم گیری و رسیدن به سرنخ های پریکاردیت استفاده می شود، اگر جواب آنژیوگرافی منفی شود به احتمال زیاد با توجه به علائم و معیارهای تشخیصی دیگر به خصوص نوارقلب ما شاهد پریکاردیت می باشیم.

ایا پریکاردیت خطرناک است؟

بله، اگر پریکاردیت تحت درمان قرارنگیرد و توجه به تشخیص و تعیین روند درمانی با اهمیت پایینی دنبال شود به مراتب شاهد عوارض و خطرات حادی نظیر: تامپوناد قلبی، اختلال در ریتم قلبی، دیس ریتمی، تنگی نفس شدید، احتمال غش FAINT و حتی در موارد پیشرفته ارست قلبی و کما، سفت شدن پریکارد (پریکاردیت انقباضی) و پریکاردیال افیوژن خواهیم بود، باید بدانیم که پریکاردیت یک بیماری خود محدود شونده که معمولا با بررسی و تشخیص های اولیه توسط متخصص قلب درمان میشود اما در صورت عدم توجه به درمان بله این بیماری "خطرناک" نیز میشود و می تواند با عوارض حاد همراه باشد.

مهم ترین عوارض پریکاردیت چیست؟

همانطورکه خدمتتان اعلام شد پریکاردیت از دسته بیماری قلبی مهم و در شرایط خاص خطزناک می باشد که باید عوارض و خطرات آن مورد توجه قرار بگیرد، از مهم ترین عوارض شایع پریکاردیت می توان به موارد زیر اشاره نمود:

1. درد کمر
2. گردن درد یا شانه درد
3. مشکلات تنفسی هنگام دراز کشیدن
4. سرفه خشک
5. خستگی یا ضعف
6. تپش قلب
7. تب خفیف
8. تورم شکم یا پاها
9. ضطراب
   
10. اختلال در خواب
    
11. آسیب های قلبی به خصوص بروز آریتمی های قلبی مانند SVT ها
12. آمبولی ریوی

درمان پریکاردیت به روش پزشکی و دارویی

معمولا پریکاردیت قلب با استفاده از روش های درمانی دارویی و در صورت بروز علائم حاد جراحی قابل درمان و ریشه کن شدن است، هدف اصلی درمان پریکاردیت کاهش التهاب، تسکین درد و جلوگیری از عود بیماری یا بروز عوارض جدی این بیماری می باشد، دانستن کوریکولوم و چارت بندی درمانی این بیماری می تواند ما را در تشخیص و درمان سریع پریکاردیت کمک می کند، مهم ترین روش های درمان پریکاردیت به شرح زیر می باشد:

استفاده از داروی پریکاردیت قلب

به دنبال مراجعه کیس های مشکوک به پریکاردیت و تشخیص نهایی بیماری پریکاردیت پزشک متخصص قلب و عروق برای کنترل التهاب و درد از داروهای ضد التهاب استفاده می کند، داروهای پریکاردیت به صورت کلی به موارد زیر تقسیم می شوند:

1. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs): ایبوپروفن و آسپرین
2. کلی سین (Colchicine): نقش کلیدی در درمان و پیشگیری و کاهش دفعات و شدت حملات پریکاردیت عود کننده
3. کورتیکواستروئیدها (Corticosteroids): دگزامتازون، متیل پردنیزولون یا آمپول هیدروکورتیزون کمک به کاهش التهاب پریکارد
4. آنتی بیوتیک ها: وانکومایسین، سفتریاکسون، سیپروفلوکساسین

استراحت و اقدامات حمایتی

برای کاهش علائم درد و التهاب استفاده از روش های حمایتی مانند استراحت می توان استفاده نمود، استراحت می تواند در کاهش تنش و فشار عضله قلب کمک کننده باشد، همینطور استراحت می تواند در کاهش ترشح کاته کولامین ها نیز تاثیرگذار باشد.

پریکاردیوسنتز یا تخلیه مایع پریکاردیال (Pericardiocentesis)

پریکاردیوسنتز به کشیدن آب مایع (عفونی یا التهابی) پریکارد می گویند، اگر آب مایع پریکارد کشیده نشود خطر بروز تامپوناد قلبی وجود دارد، در تامپوناد احتمال کاهش عملکرد قلب به دلیل تجمع مایعات در اطراف قلب وجود دارد که در نتیجه می تواند سبب بروز تغییرات همودینامیکی گردد.

جراحی پریکاردیت کونستراکتیو

جراحی پریکاردیت در مواقعی انجام می شود که وسعت التهاب و آسیب به بافت بیش از حد باشد و با پریکاردیوسنتز نتوان مقادیر مایع جمع شده در فضای پریکارد و تخلیه نمود، در این عمل پزشک مستقیما استرنوم یا قفسه سینه را باز نمی کند بلکه با استفاده از کاتتر مخصوص تورکل نام به پریکارد وارد شده و با دوربین مایع اضافی خارج می شود، در انتها برای بیمار جهت تجمع سروز یک درن سینه ای گذاشته می شود تا با گامکو یا سیستم تخلیه منفی بتوان به صورت کامل تخلیه ترشحات را انجام داد.

پریکاردیکتومی (Pericardiectomy)

پریکاردیکتومی یک عمل جراحی است که در آن بخشی یا تمام پریکارد سفت شده برداشته می شود، این جراحی عمدتاً برای درمان پریکاردیت انقباضی انجام می شود که در آن پریکارد سفت شده مانع از عملکرد طبیعی قلب می شود، برای این عمل استرنوم باز می شود و پریکارد به این طریق خارج سازی و مجدد استرنوم بسته می شود، مدت زمان بستری در این عمل حدود 3 الی 7 روز می باشد، تا 2 ماه نیز باید مراقبت های درمانی را در منزل انجام دهید.

پنجره پریکاردیال (Pericardial Window)

در برخی موارد افیوژن پریکارد عود کننده یا مزمن که با پریکاردیوسنتزهای مکرر کنترل نمی شود ممکن است با بازکردن یک حفره یا پنجره جهت خروج تجمع مایع انجام شود، پریکاردیال ویندو یک نوع جراحی است، در این جراحی یک برش کوچک در پریکارد ایجاد می شود تا مایع بتواند به فضای پلور (اطراف ریه) تخلیه شده و از تجمع مجدد آن در اطراف قلب جلوگیری شود، این روش کمتر تهاجمی از پریکاردیکتومی است و برای مدیریت طولانی مدت افیوژن های مقاوم قلبی به کار می رود.

درمان خانگی پریکاردیت با 7 روش توصیه شده

برای کنترل علائم پریکاردیت و جلوگیری از بروز عوارض حاد پریکاردیت می توان از الگوهای حمایتی استفاده نمود که از تشدید علائم و عوارض پریکاردیت نیز جلوگیری بعمل بیاید، به طورکلی درمان خانگی مشخصی برای پریکاردیت وجود ندارد و اگر اعتقاد به درمان خانگی داشته باشیم امکان دارد از مسیر درمان سریع و جلوگیری از عوارض حاد دور بمانیم و با خطرات احتمالی مواجه شویم، از همین رو ما در این قسمت برایتان 7 راهکار حمایتی و توصیه هایی که می تواند در منزل اجرا شود تا خطرات ناشی از پریکاردیت و به کمترین حد ممکن برساند لیست کرده ایم:

1. کاهش مصرف تنباکو و سیگار در دوره بیماری
2. کاهش مصرف الکل و مشتقات آن
3. داشتن خواب کافی (حداقل 6 الی 8 ساعت)
4. داشتن برنامه و رژیم غذایی دارویی مناسب
5. کاهش یا کنترل کامل استرس
6. کاهش فعالیت های سنگین و یا اجتناب از آنها
7. رعایت رژیم غذایی کم نمک و کم چرب

پیشنهاد ویژه: برای دریافت مشاوره تغذیه در منزل می توانید از این لینک درخواست خدمات دهید.

برای جلوگیری از ابتلا به پریکاردیت چه کنیم؟ (روش های مقابله)

باید بدانیم که پدیده پریکاردیت متاثر از عوامل مختلف می باشد و تنها چند عامل مشخص سبب بروز این یماری نمی شود! در نتیجه پیشگیری کامل از پریکاردیت همیشه ممکن نیست اما به طورقطع رعایت برخی نکات و مدیریت عوامل خطر می ‌تواند شانس ابتلا یا عود مجدد بیماری پریکاردیت را کاهش دهد:

• درمان به موقع بیماری های عفونی
• درمان و کنترل علائم بیماری های خودایمنی (مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید)، نارسایی کلیه یا کم کاری تیروئید
• اجتناب از موقعیت هایی که فرد را با خطر تروما مواجه کند
• رعایت بهداشت و شستشوی منظم دست ها و پرهیز از تماس نزدیک با افراد بیمار
• داشتن تقویم پیگیری درمانی (مراجعه ادواری به مطب پزشکان)
• پرهیز و عدم قطع ناگهانی داروها

با این اقدامات، میتوان به کاهش احتمال ابتلا به پریکاردیت و حفظ سلامت قلب کمک شایانی کرد.

درخواست ویزیت متخصص قلب در منزل جهت تشخیص و درمان پریکاردیت

به طورکلی زمانی که شما احساس درد شدید قفسه سینه، تنگی نفس، خستگی غیر معمول یا هر یک از علائم ذکر شده در متون این مقاله را داشته باشید بدون اظطراب و نگرانی از نوبت گیری و ماندن در صف نوبت های مطب پزشکان قلب می توانید از مجرب ترین متخصصان قلب و عروق برای انجام ویزیت در منزل استفاده نمایید، این خدمات به دلیل اهمیت و تشخیص زودهنگام و درمان به موقع از اهمیت بالای هماهنگی برخوردار است و مرکز درمان نو نیز می توانید مجری اجرایی آن برای شما باشد، جهت تمایل به دریافت خدمات ویزیت متخصص قلب در منزل می توانید با شماره تماس های 02122927270 و 09194685699 و 09203650240 در تماس باشید.

سوالات متداول در رابطه با بیماری پریکاردیت

سوال 1) آیا پریکاردیت قابل درمان است و آیا به طور کامل از بین می رود؟

بله، پریکاردیت در اکثر موارد قابل درمان است و با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می تواند به طور کامل بهبود یابد، با این حال، در برخی افراد ممکن است به صورت عود کننده یا مزمن درآید.

سوال 2) چه مدت طول می کشد تا از پریکاردیت بهبود پیدا کنم؟

مدت زمان بهبودی از پریکاردیت بسته به شدت و نوع آن متفاوت است، پریکاردیت حاد معمولاً ظرف چند هفته با درمان بهبود میی باشد اما موارد عود کننده یا مزمن ممکن است نیاز به ماه ها یا حتی سال ها درمان و پیگیری داشته باشند.

سوال 3) آیا پریکاردیت می تواند به بیماری های قلبی دیگر منجر شود؟

بله، در صورت عدم درمان صحیح یا در موارد شدید پریکاردیت می تواند به عوارض جدی مانند افیوژن پریکارد، تامپوناد قلبی و پریکاردیت انقباضی منجر شود که همگی بر عملکرد قلب تأثیر می گذارند و نیاز به مداخله پزشکی دارند.

سوال 4) آیا رژیم غذایی خاصی برای پریکاردیت توصیه می شود؟

رژیم غذایی خاصی برای پریکاردیت وجود ندارد اما یک رژیم غذایی سالم و متعادل سرشار از میوه ها، سبزیجات و پروتئین های کم چرب می تواند به کاهش التهاب عمومی بدن و حمایت از سلامت قلب کمک کند، پرهیز از غذاهای فرآوری شده نیز توصیه می شود.

جمع بندی و گرفتن نتایج نهایی

همانطور که تاکنون با هم در این مقاله خواندیم پریکاردیت یک بیماری پیشرونده اما خود محدودشونده می باشد که در برخی موارد بدون علائم ظاهر میشود اما در برخی دیگر از موارد با عوارض حاد همراه است، دانستن روش های مقابله و درمان های به موقع می تواند در افزایش کیفیت درمان بسیار موثر باشد، سعی کردیم در این مقاله خم در رابطه با روش های پزشکی و دارویی صحبت کنیم و هم از روش های درمان خانگی استفاده کنیم، امیدواریم این مطلب برای شما مفید واقع شده باشد و از آن نهایت استفاده را برده باشید، با آرزوی سلامتی برای تک تک شما عزیزان؛ دوستدار شما درمان نو.